نوشته‌ها

تفاوت ۴K HDR و ۴K HFR در چیست؟

تلویزیون هایی که در بازار وجود دارند با اصطلاحتی همراه هستند که گاها این اصطلاح معرف یک ویژگی در آنها است. تلویزیون های برند های مختلف به روش های مختلف ویژگی و امکانات موجود در تلویزیون های خود را بیان می کنند. در تلویزیون های ال جی و اگثر برند ها از اصطلاح و ویژگی هایی مانند ۴K HDR و ۴K HFR استفاده می شود و در این نوشته می خواهیم این ویژگی را بررسی کنیم.

کیفیت تصویر

 هر کاربر و یا بیننده ای دوست دارد تصویر با کیفیت باشد، اما کفیت تصویر به چه معنا است. در زمانی که تصویر فیلم برداری می شود، داده ها و جزئیاتی ذخیره می شوند و در نهایت توسط تلویزیون و یا هر وسیله ای دیگر نمایش داده می شوند. برای مثال فض کنید در تصویر از المان های زیادی استفاده می شود تا به خوبی و با کیفیت نمایش داده شود. در یک تصویر دو جزء همسایه دارای رنگی تقریبا مشابه هستند اما میزان غلظت این رنگ ها متفاوت است. یکی از دلایلی که این تفاوت را ایجاد می کند نور است هر چند ممکن خود جزء کم رنگ تر باشد. اما آنچه معم است توانایی دوربین در ثبت تغییرات و توانایی نمایش تلویزیون در نمایش تغییرات است. اگر تلویزیون توانایی نمایش تغییرات را به خوبی نداشته باشد گفته می شود که تلویزیون کیفیت تصویر مناسب را ندارد. بنابراین کیفیت تصویر که در نهایت بر روی تلویزیون نمایش داده می شود که فیلم برداری و به تلویزیون وابسته است. در ضمن هر چه جزئی تر فیلم برداری شود و یا جزئی تر در تصویر فوکوس و تمرکز شود کیفیت توصیر بهتر خواهید بود.

۴K

کیفیت تصویر ۴K چیست؟ در تلویزیون های امروزی دیگر همه و اکثریت کیفیت تصویر ۴K را دارند. در تصویر ۴K رزولوشن با تعداد ۸ میلیون پیکسل ارائه می شود. در صفحه نمایش ۴K تعداد ۲۱۶۰*۳۸۴۰  در ارائه تصویر نقش دارند. به کیفیت تصویر فورکی ۴K UHD نیز گفته می شود که به معنی Ultra High Defenition است. تصاویر ۴K جزئیات زیادی را به همراه دارند و برای نمایش آنها لازم است در تلویزیون ویژگی های منحصر به فردی وجود داشته باشد. کیفیت تصویر ۴K به پورت های قوی تری در تلویزیون نیاز دارد که باید حداقل ورژن HDMI  در آن ۲:۰ باشد. در تصویر زیر تصویر ۴K و Full HD به صورت مقایسه ای آورده شده است.

 

 ۴K HFR

در بالا ۴K را توضیح دادیم. HFR به معنی High Frame Rate می باشد. در زمانی که تصویر فیلم برداری می شود سرعت ذخیره و یا برداشت فیلم در تصویر برداری برابر با ۲۴ فریم بر ثانیه است. زمانی که تصویر ۲۴ فریم بر ثانیه بر روی تلویزیون نمایش داده شود با نویز و بلور همراه خواهد بود، اما چرا این نویز و بلور در تلویزیون ها دیده نمیشود. چشم انسان می توان از ۱ تا ۵ تصویر متغیر را ببیند، اما بیشتر از آن را به صورت یک تصویر متحرک خواهد دید. در تلویزیون های ۴K برای اینکه جزئیات بیشتری نمایش داده شود از HFR یا High Frame Rate استفاده می شود. در این صورت بین فریم های نمایش داده شونده فریم هایی دیگر اتخاذ می شود.  تلویزیون ها ۴K معمولا فرکانس تصویر ۶۰ هرتز و یا ۵۰ هرتز را دارند، اما با این قابلیت فرکانس تصویر در آنها تا ۱۲۰ هرتز می رسد واین یعنی در ۱ ثانیه ۱۲۰ فریم را نمایش می دهند. بنابراین HFR موجب روان شدن تصویر و یا ارتقای کیفیت تصویر می شود و نویز و بلور را کاهش می دهد.

۴K HDR

تصاویر HDR با کیفیت و رزلوشن بالایی نمایش داده می شوند و تلویزیونی که از این نوع از تصاویر پشتیبانی می کند باید دارای ویژگی هایی رده بالا باشد. تصاویر HDR محدوده رنگی وسیعتر، روشنایی بیشتر و جزئیاتی بیشتری را دارند. معمولا تلویزیون ها برای پشتیبانی از تصاویر HDR باید از صفحه نمایش با عمق نمایش داده ۱۰ بیت استفاده شود و یا همینطور باید نور پردازی به قدری قوی باشد که توانایی تولید ۱۰۰۰ نیت روشنایی برای تصویر فراهم باشد تا از تصاویر HDR با رزولوشن ۴K پشتیبانی شود.

چگونه می توان پی برد که تلویزیون HFR  و HDR دارد یا نه؟

خوب تلویزیون های ۴K که همه از این ویژگی برخوردار نیستند. برای اینکه بدانیم کدام تلویزیون این ویژگی را دارد باید یا به وب سایت شرکت سازنده مراجعه کنیم و یا اینکه از یک فروشگاه معتبر خرید کرده و جزئیات و مشخات تلویزیون را از فروشنده جویا شویم. اگر تلویزیون ویژگی HFR را داشته باشد در قسمت مشخصات Specs و یا Specification این ویژگی را می توان روئیت کرد. برای نمونه در تلویزیون های ال جی به صورت زیر است. تلویزیون SM9000 این ویژگی را دارد و در قسمت مشخصات آورده شده است.:

جمع بندی

تلویزیون ها ویژگی های متعددی را دارند و در بسیاری از موارد می توانند بسیار کاربردی باشند. تلویزیون های موجود در بازار با توجه به ویژگی ها و فناوری ها اختلاف قیمت پیدا می کنندف بنابراین بهتر از قبل از خرید تلویزیون از مشخصات آن اطلاعات کسب کرد. تلویزیون های ال جی با گسترده ای از مشخصات همراه هستند که در وب سایت سازنده به خوبی اورده شده است و برای دیگر برند ها نیز تقریبا به همین صورت است. اما آنچه باید به آن توجه کرد این است که در هنگام جستجوی مدل حتما وارد سایت سازنده شوید چون وب سایت های دیگر هستند که ممکن است مشخصات را به درستی وارد نکرده باشند.

تفاوت Ultra HD و Full HD چیست؟

تفاوت Ultra HD و Full HD چیست؟

۴K و Ultra HD دو کلمه نام آشنایی است که بعید است این روزها زیاد به گوش نرسند! از نظر صنعت سینما دو واژه ۴K و Ultra HD با هم متفاوت است، اما در حالت عادی شاید بارها دیده باشید که از این دو کلمه به جای هم استفاده میشود. دقت کنید در صنعت سینما منظور از ۴K رزولوشنی معادل ۴۰۹۶×۲۱۶۰ است که با رزولوشن ۳۸۴۰×۲۱۶۰ سرگرمی خانگی متفاوت است! عموم مردم با این باورند که هر دو واژه ۴K و Ultra HD به معنای رزولوشن ۳۸۴۰×۲۱۶۰ است که این تصوری اشتباه است!

رزولوشن ۳۸۴۰×۲۱۶۰ به عنوان یک اندازه یا معیار برای نسبت تصویر ۱۶:۹ مِدیاهای (منظور تصیور، فیلم و بازی) خانگی معرفی شده و به صورت عمومی به ۴K و Ultra HD معروف شده که با تعریف صنعت سینما متفاوت است.  حالا میخواهیم به طور مشخص در مورد Ultra HD صحبت کنیم تا این واژه را کمی شفاف کنیم!

اما اولین سوالی که شاید برای هر کسی پیش بیاید این است که Ultra HD و Full HD چه تفاوتی با هم دارند!؟ جواب تنها یک کلمه است؛ وضوح بیشتر! تلویزیون های Full HD که در حال انقراض هستند، از رزولوشن استانداری معادل ۱۹۲۰×۱۰۸۰ پیکسل برخوردارند و در مجموع از ۲.۰۷۳.۶۰۰ پیکسل بهره میبرند. این در حالی است که تعداد پیکسل های Ultra HD با رزولوشن ۳۸۴۰×۲۱۶۰ چیزی معادل ۸.۲۹۴.۴۰۰ پیکسل است. به عبارتی تعداد پیکسل های Ultra HD به چهار برابر Full HD افزایش یافته و هر فریم آن معادل یک تصویر ۸ مگاپیکسلی است.

تفاوت Ultra HD و Full HD چیست؟

معادل کیفیت پیکسل هر رزولوشن

پیکسل تعداد پیکسل ها رزولوشن استاندارد تصویر
۹ مگاپیکسل ۹۲۱.۶۰۰ ۱۲۸۰x720 یا ۷۲۰p
۲ مگاپیکسل ۱.۹۲۰.۰۰۰ ۱۶۰۰x1200 یا ۱۲۰۰p
۲.۱ مگاپیکسل ۲.۰۷۳.۶۰۰ ۱۹۲۰x1080 یا ۱۰۸۰p
۳ مگاپیکسل ۳.۱۴۵.۷۲۸ ۲۰۴۸x1536 یا ۱۵۳۶p
۴.۱ مگاپیکسل ۴.۰۹۶.۰۰۰ ۲۵۶۰x1600 یا ۱۶۰۰
۵ مگاپیکسل ۴.۹۱۵.۲۰۰ ۲۵۶۰x1920 یا ۱۹۲۰p
۶ مگاپیکسل ۵.۹۴۷.۳۹۲ ۲۸۱۶x2112 یا ۲۱۱۲p
۸ مگاپیکسل ۸.۰۵۵.۵۵۲ ۳۲۶۴x2468 یا ۲۴۶۸p

در گذشته و در صنعت سینما برای نمایش فیلم های مختلف از استاندارد نرخ سرعت فریم ۲۴ تا ۲۵ فریم بر ثانیه استفاده میشد.

اما گسترش رزولوشن Ultra HD موجب ظهور فیلم های ۶۰ فریم بر ثانیه شده که از مزیت آن میتوانیم به حذف پرش دوربین در صحنه های سریع اشاره کنیم. در صنعت سینما فریم ریت با دو ساختار پخش متفاوت برای مناطق جغرافیایی مختلف معرفی شده که شامل سیستم Pal یا «Phase Alternative Line» و ساختار دوم NTSC یا «National Television System Committe» است. فریم ریت های مربوط به ساختار Pal برای مناطق خاورمیانه، اروپا، آفریقا و آمریکای جنوبی و فریم ریت های NTSC نیز برای منطقه آمریکای شمالی و بخش هایی از آسیای جنوب شرقی معرفی شده است.

بنابراین؛ ظهور Ultra HD و یا همان رزولوشن ۴K علاوه بر افزایش فریم ریت موجب افزایش عمق رنگ در تلویزیون های مختلف شده و حالا در بهترین حالت ممکن، تمامی نمایشگرهای موجود میتوانند از رنگ های ۱۰ و ۱۲ بیتی پشتیبانی کنند. این مقدار در زمان رزولوشن Full HD به ۸ بیت میرسید که بسیار کم بود! در واقع با افزایش ابعاد نمایشگرها، تصایور بزرگتر میشوند و برای با کیفیت شدن تصاویر ۴K به رنگ های بیشتری نیاز داریم تا تصاویر زنده تری را ببینیم.

تفاوت Ultra HD و Full HD چیست؟

هر چه قدر عمق رنگ بیشتر باشد، با رنگ های شاد تر، جزئیات بیشتر درون تصاویر و همچنین تصاویر زنده تری مواجه میشویم. این خصوصیت مهمی است که با رزولوشن Ultra HD ممکن شده و حالا هم در گوشه و کنار صدای HDR به گوش میرسد! واژه بسیار مهمی که گستره پویایی نسبت بین تاریک‌ترین و روشن‌ترین سایه‌های یک تصویر را توصیف می‌کند. HDR مخخف High Dynamic Range و به معنای (محدوده داینامیکی سطح بالا) است و همانطور که از نامش پیداست، یکی از پیشرفته ترین تکنیک های نورپردازی تصویر است که در تصویر برداری و عکاسی برای تکثیر درخشندگی بیشتر تصاویر دیجیتالی استفاده میشود.

به واسطه این تکنیک گستره طیف نوری و درخشندگی آن در دامنه روشن ترین و تاریک ترین بخش نوری بیشتر شده و به همین تناسب جزئیات بیشتری در تصویر مشخص میشود. هدف این تکنیک ایجاد طیف نوری مشابه چیزی است که با چشم غیر مسلح میبینیم. چشم انسان از طریق انطبق عِنَبیه و دیگر روش ها به طور مداوم میتواند به طور گسترده ای طیف وسیعی از نورهای موجود در محیط را تنظیم کند و مغز نیز به طور مداوم با تفسیر اطلاعات دریافتی از چشم، شرایط مشاهده طیف گسترده ای از طیف های نوری را برایمان فراهم میکند.

وظیفه HDR این است که بخش های روشن تر تصویر را با جزئیات بیشتری به بیننده نمایش میدهد و در بخش های تاریک و روشن تصویر با جزئیات بسیار بهتری طرفیم که به نوعی به تصویرمان عمق میدهد. در حال حاضر دو کنسول PlayStation 4 Pro و Xbox scorpio از این فناوری برای رزولوشن Ultra HD یا همان ۴K پشتیبانی میکنند.

در اوایل پیداش رزولوشن Ultra HD از کدک H.264 برای نمیاش فیلم ها سینمای استفاده میشد، ولی کم کم و البته با بهینه سازی های صورت گرفته، شاهد گسترش حضور کدک های جدیدی همچون H.265 (برای رزولوشن ۴K)، کدک HEVC برای رزولوشن ۴K (با سرعت ۶۰ فریم)؛ کدک VP9 برای رزولوشن ۴K و کدک H.264 هم برای کدگشایی/رمزگذاری ویدئوهایی با رزولوشن ۴K (با سرعت ۱۲۰ فریم) برای Ultra HD هستیم. این مورد به خودی خودش موجب افزایش حجم فیلم های مبتنی بر این رزولوشن میشود.

اما در طرف مقابل باید اشاره کنیم که فیلم های Full HD فعلی معمولاً با کدک H.264 معرفی میشوند و در حال حاضر نیز فیلم های Ultra HD از H.265 بهره میبرند که به آن HEVC هم گفته میشود. این کدک نیاز به توان پردازشی بسیار بالایی دارد، اما حجم فایل‌ها را پایین می‌آورد. فیلم هایی که با کدک H.265 عرضه میشوند، تقریباً از حجمی معادل نصف فیلم های میبتنی بر کدک H.264 برخوردارند که البته به سیستم بهتری برای پردازش و پخش مناسب آن نیاز دارند. اما در کیفیت تصویر تفاوت آنچنانی ندارند و به همین دلیل، فعلاً مهم نیست از کدام کدک برای فیلم مورد نظرتان استفاده میکنید.

برای پخش راحت و بی دردسر رزولوشن Ultra HD به نسخه های جدیدی از HDMI و DisplayPort نیاز داریم که بتواند چنین حجم عظیمی از داده های پردزاشی را منتقل کند. به همین خاطر در اکثر کارت های گرافیکی جدید کانکتور HDMI به نسخه ۲.۰b بروز رسانی شده و DisplayPort هم برای پشتیبانی بهتر از HDR ready به نسخه ۱.۳HBR3/1.4 بروز رسانی شده و میتواند تصاویر ۴K (با سرعت ۶۰ هرتز)؛ تصاویر ۵K (با سرعت ۶۰ هرتز) و ۸K (با سرعت ۶۰ هرتز) را با دو کابل همزمان منتقل کند.

جدای از توضیحات فوق؛ چشم انسان از فاصله ای دور توانایی محدودی در مشاهده رزولوشن های بالا و عناصر موجود در تصویر را دارد و این مورد زمانی که نمایشگر مورد نظر ما ابعاد کوچتری داشته باشد، محدودتر هم میشود. از نظر درک تفاوت تعداد پیکسل های ۴K و HD و برای کاربران خانگی، تفاوت محسوسی در اندازه فعلی نمایشگرهای مختلف (تلویزیون و مانیتور) دیده نمیشود و رزولوشن HD بسیار نزدیک به رزولوشن چشم است و افزایش رزولوشن به ۴K تاثیر بسیار کمی در ادراک حسی ما به همراه دارد.

اما یک نکته قابل توجه این است که حتی اگر رزولوشن نمایشگر مورد نظر بیشتر از حد آستانه بینایی انسان باشد، در رزولوشن های بالا این افزایش بیش از حد موجب کاهش پله پله شدن «Aliasing» تصاویر میشود. به هر حال استفاده از UHDTV موجب افزایش چگالی پیکسل ها میشود که نتیجه آن بهبود بصری تصاویری است که برای ببیننده پخش میشود. این حالت به خصوص در محدوده داینامیکی و عمق رنگ بیشتر از ببخش ها به چشم میخورد و همین فاکتورهای به ظاهر غیر مهم هستند که تفاوت های اصلی ۴KTV و HDTV را به ما نشان میدهند.

در نهایت؛ Ultra HD، واژه ۴K UHDTV و یا ۴KTV در حالت عامیانه به رزولوشن ۳۸۴۰×۲۱۶۰ اشاره میکند که برای مصارف خانگی است نه سینما!

بهترین و جدیدترین مدل های تلویزیون

۴k چیست؟ ، uhd چیست؟ ، تفاوت ۴k و uhd

دو عنوان ۴k و uhd با یکدیگر متفاوت هستند و از ابتدا نیز برای مقاصد مختلف توسط شرکت های فعال در صنعت ساخت تلویزیون توسعه پیدا کردند.

تکنولوژی ۴K چیست ؟

رزولوشن ۴k یک اصطلاح عمومی برای دستگاه های است که صفحه نمایشی با رزولوشن افقی ۴،۰۰۰ پیکسل دارند .
و یا به عبارتی ۴k یک وضوح تصویر استاندارد در فیلمبرداری و کارت گرافیک رایانه است که وضوح این فرمت ۴۰۰۰ پیکسل در هر خط تصویر است. یوتیوب جزء سرویسهایی است که این فرمت در آن استفاده می‌شود.( در یوتیوب میتوان ویدئو هایی با وضوح حداکثر ۴۰۹۶ × ۳۰۷۲ (۱۲٫۶ مگاپیکسل، نسبت معیار جنبه ۴:۳) آپلود کرد)

۴k در تقابل با UHD

می‌توان بزرگترین تفاوت دو عنوان بالا را بدین گونه بیان کرد. ۴K استاندارد سینما و تولیدکنندگان محتوا و UHD استاندارد تولیدکنندگان صفحه‌نمایش و تلویزیون و پخش‌کنندگان محتوا است. برای بررسی دلیل تناقض بوجود آمده کمی به گذشته باز می‌گردیم و تاریخچه این دو استاندارد را مرور می‌کنیم.

واژه ۴K توسط کنسرسیوم سینمای دیجیتال عنوان شد. کنسرسیومی متشکل از استودیوهای فیلم‌سازی که استاندارد تولید محتوا را تعیین می‌کند. رزولوشن تعریف شده برابر ۴۰۹۶ در ۲۱۶۰ پیکسل، ۴ برابر رزولوشن استاندارد قبلی تولید و ویرایش محتوا (۲k یا ۲۰۴۸ در ۱۰۸۰ پیکسل)، است. واژه ۴K نیز به معنی ۴ هزار پیکسل افقی است هم‌چنین با استفاده از JPEG2000 که عمق رنگ ۱۲بیت و بیت‌ریت تا ۲۵۰ مگابیت بر ثانیه دارد، فشرده و پخش می‌شود.

UHD یا Ultra High Definition استاندارد ارتقا یافته full HD است که رزولوشنی برابر ۱۹۲۰ در ۱۰۸۰ داشت. UHD رزولوشن قبلی را ۴ برابر کرده است و به عدد ۳۸۴۰ در ۲۱۶۰ رسیده است. همانطور که ملاحظه می‌کنید UHD و ۴K متفاوت هستند و در حالی که تمامی تلویزیون‌های موجود برچسب ۴K را یدک می‌کشند، در واقع از رزولوشن UHD بهره می‌برند. با این که تعداد اندکی از پنل‌های موجود از رزولوشن ۴K و در نتیجه نسبت تصویر ۱.۹:۱ استفاده می‌کنند، اکثر تلویزیون‌های موجود از استاندارد UHD و نسبت تصویر ۱.۷۸:۱ استفاده می‌کنند.

 

اما استفاده سازندگان تلویزیون از نام ۴K به دلیل عدم آگاهی از تفاوت دو استاندارد ذکر شده نیست. بلکه به گفته خودشان به دلیل بازاریابی و فروش بهتر است. اخیرا نیز برای رفع کج‌فهمی ایجاد شده از عبارت ۴K UHD برای محصولات خود استفاده می‌کنند.

بد نیست بدانید که در واقع دو نوع رزولوشن تعریف شده برای استاندارد UHD وجود دارد، یکی ۳۸۴۰ در ۲۱۶۰ که به آن اشاره شد و دیگری ۷۶۸۰ در ۴۳۲۰، که اولی معادل ۴K و دیگری معادل استاندارد ۸K است. ولی به احتمال قوی تا زمان فراگیر شدن استاندارد ۸K نام آن به (QUHD (Quad Ultra HD تغییر خواهد کرد.

مفهوم ۲۱۶۰p

اما راه‌حل نهایی برای این نام‌گذاری‌های متعدد و گیج‌کننده حذف عبارت ۴K و استفاده از ۲۱۶۰p است. پیش‌تر نیز سازندگان تلویزیون و تولیدکنندگان محتوا هر دو از نام‌های این‌چنینی که به معنی تعداد خطوط افقی در رزولوشن است، برای محصولات خود استفاده می‌کردند. مانند ۵۷۶p ، ۷۲۰p و ۱۰۸۰p.

اگرچه که خیلی دیر شده و تعداد زیادی تلویزیون با نام ۴K وارد بازار شده است، ولی با همکاری چند تولیدکننده بزرگ می‌توان این کج فهمی را که عموما برای خریداران پیش می‌آید، رفع کرد.